رابطه قرآن و هنر

انسان از آن هنگام كه در هبوط گرفتار آمد ، همواره اميد داشت تا روزي خود را به جايگاه حقيقي اش باز رساند ، همين اميد بود كه به او پويايي مقدسي بخشيد تا در حركت تكاملي خود در بازگشت به « فردوس برين » به هر ابزاري دست يابد تا مگر بتواند جام وصل را به دست آورد و جان خود را سيراب كند . بر اين مژده ، خداوند نيز تصريح مي كند« يا ايها الانسان انك كادح الي ربك كدحا فملاقيه اي انسان تو براي رسيدن به پروردگارت سعي بسيار داري و سرانجام به حضورش خواهي رسيد .( انشقاق / 16 و سرانجام در ميان راه هايي كه امتحان كرده بود . هنر و وحي را بهترين و مطمئن ترين راه ها يافت ؛ از يك سو ، با آفرينش هر اثر هنري ، در واقع ، خاطره بهشت از دست رفته را زنده مي كرد و از سوي ديگر ، با نزول لوح محفوظ در قالب كلمات و آيات وحي ، تصوير آن را عيان مي ديد . از آن پس ، ديگر حجت بر او تمام گشت ، چه مي توانست هر كمبود و نقصاني را در آفرينش هنري خود با التجا به وحي جبران كند و از آن زمان بود كه انسان قدم به قدم مسير واقعي خود را شناخت